Verslag werkbezoek bestuur april 2016

Op 11 april vertrekt een bestuursdelegatie bestaande uit Wouter van Dam, Maarten Kroon, Martin Genuit en Riekie Ottens naar het werkgebied in Roemenië en de Oekraïne. Deze bezoeken vinden 2 keer per jaar plaats. Ze hebben tot doel de contacten met de lokale partners te onderhouden, hen te bemoedigen en zelf met eigen ogen de voortgang op de projecten te zien. Elke keer staan er wel belangrijke bespreekpunten op de agenda, die gezien hun aard persoonlijk contact noodzakelijk maken.

Vanmiddag gesproken met de Bishop en Istwan, de pastor. Grote moeiten in de Oekraïne en in de gemeenschappen. Door de oorlog en de economische omstandigheden trekken velen weg, stijgen de prijzen de pan uit en stopt de overheid (gedeeltelijk) haar subsidies voor o.a. het eten van de kinderen.
Gelukkig zien we dat het werk in de Immanuël school z’n vruchten afwerpt. De kinderen van de Immanuël die naar de lagere school door zijn gestroomd zijn voorbeeldig. De leraren zijn onder de indruk.

 

Ook in Nagybereg horen we dezelfde geluiden van Ference en van de kerkenraad. Morgen gaan we naar het “House of Hope” om op het project zelf te kijken. Het is altijd weer fijn om die blije gezichtjes te zien als ze bezig zijn met een werkje, een versje opzeggen of een lekker bord met eten krijgen. Deze kinderen hebben een kans.

We horen ook verhalen van kinderen op de lagere school die op de leeftijd van 13 toch nog afhaken. Het is lastig om ze betrokken te houden bij hun eigen toekomst. Een lange adem is dan ook nodig, maar verandering is gelukkig zichtbaar en dat maakt dankbaar en gemotiveerd km door te zetten.

Woensdag 13 april

Vanochtend in het House of Hope geweest. Het project dat wij steunen in Nagybereg, Oekraïne. We hebben meegekeken in het klaslokaal. De kinderen (3-5 jaar) waren bezig met het thema “emotie”, happy face sad face. Het is mooi te zien hoe ze geconcentreerd aan het werk waren. Van de vuilnisbelt in een klaslokaaltje.

Vonat, auto, bicikli.. We zijn bij Areke in Valai lui Mihai. Csilla leert de eerste groep woordjes met het thema vervoer. Ongeveer 70 kinderen uit de groepen 1 tm 8 komen iedere schooldag hier om hun huiswerk te maken, te spelen en te eten. Het is nu 18:00 uur tijd om naar huis te gaan.
Er is goed contact met de lagere school. De leraressen merken het verschil goed met kinderen die de naschoolse opvang niet volgen.

Donderdag 14 april

We zijn in gesprek met de stichting Gipsy Mission Hungary over de diverse projecten die we gezamenlijk doen in Roemenië. Voortgang wordt besproken, nieuwe afspraken gemaakt en de werkvakanties voorbereid. Het is plezierig om met hen samen te werken. Resultaten worden bereikt, zowel op de naschoolse projecten als in de zigeunergemeenten.

Ondertekening projectbrieven. Toelichting op de projecten.                                                  De kinderen van Targusor zingen ons toe.

In Szaniszló zijn we getuige geweest van de officiële opening van de nieuwe klaslokalen. Ook de burgemeester was aanwezig.
We zagen veel blijde gezichten. Samenwerking over de grenzen heen heeft een droom waargemaakt. Deze kinderen worden geholpen met hun huiswerk. De leraressen van de lagere school doen ook de naschoolse opvang.

De burgemeester bedankt de betrokkenen en benadrukt het belang van een goede opleiding. Daarmee kunnen ze op termijn een belangrijke bijdrage leveren aan de gehele gemeenschap.

De containers zijn omgebouwd tot verwarmde klaslokalen met was en wc gelegenheid.

De leraressen geven aan dat de kinderen het leuk vinden om te komen. Ze merken het verschil als de kinderen op de school zelf komen. Ze kunnen meekomen en zijn soms zelfs de beste van de klas

Ook veel ouders waren gekomen naar de opening. Na afloop spraken we met een paar oma’s en moeders. Tot tranen bewogen waren zowel zij als wij, toen ze hun verhaal vertelden. Zij hadden deze kans niet. Welke moeder heeft niet het beste met haar kind voor. Eén moeder vertelde dat haar dochter haar vroeg om te helpen met het huiswerk. Dat ging niet. Nu worden ze geholpen en kunnen ze zich ontwikkelen.

Het kerkje vult zich met ouders , kinderen, leerkrachten en ondersteunend personeel.

Op het hoekje staat Ricardo, m’n nieuwe grote vriend. Hij mocht meezingen met de grote kinderen. Zat er regelmatig naast, maar deed volop z’n best. Mooi mannetje.