Het verhaal van Robert Varga.
Mijn naam is Robert Varga. Ik woon bij mijn ouders in een dorp in Roemenië genaamd Asszonyvására [dat is de Hongarse naam, de Roemeense naam is Tirgusor). Mijn leven is geweldig en speciaal, maar daarover schrijf ik later meer. Ik zit op het voortgezet onderwijs en leer voor automonteur. Ik ben lid van de plaatselijke zigeunergemeente, waar ik de voorganger zoveel mogelijk probeer te helpen om alle leden van de zigeunergemeente te helpen.
Dat dit nu gebeurt, komt door het feit dat ik als jong kind bij het naschools programma kwam dat geleid wordt door Gipsy Mission. Daardoor kon ik veel leren, en het gedreven werk van de leidsters hielp me enorm om goede resultaten te behalen op de lagere school en daarna verder te gaan naar het middelbaar en voortgezet onderwijs. Ik weet nu dat ik mijn opleiding niet alleen aan God, maar ook aan Gipsy Mission Nederland te danken heb en de kerken die dit werk ondersteunen, oom Maarten, tante Riekie en diverse anderen die dit werk van harte ondersteunen.
Onderstaand zal ik beschrijven wat er onlangs met mij gebeurd is.
Twee jaar geleden, op 11 september 2022, ben ik gedoopt en daarmee begon ik aan een reis vol uitdagingen, maar ook vol van genade en groei. Het is geen gemakkelijke periode geweest: ik moest vele uitdagingen aangaan, maar voelde in die hele periode dat God bij mij was en me door alle moeilijkheden heen hielp.
Voor mij was de doop niet alleen een plechtigheid, maar een beslissing om mijn leven aan God te geven. Deze beslissing gaf mijn leven een nieuwe richting, maar was ook de aanzet tot een aantal worstelingen. Een van mijn grootste worstelingen was met de zonde. Ik zag me geplaatst voor dingen waar ik me in het verleden niet druk om maakte, maar mijn groeiende geloof en relatie met God duwden me richting een leven zonder zonde. De worsteling met zonde was niet gemakkelijk: ik struikelde vaak en er waren momenten waarop ik eraan twijfelde of ik wel echt kon veranderen. Maar Gods genade was altijd bij me, tilde me op en gaf me de kracht om door te gaan.
Het was niet alleen een geestelijke strijd, maar ook in het dagelijks leven. Ik werd geconfronteerd met dagelijkse problemen en uitdagingen en voelde steeds weer dat Gods aanwezigheid me volharding en hoop gaf. Mensen begrepen vaak niet waarom ik dit pad heb gekozen en ik voelde me alleen. Toch richtte ik me in die situaties steeds op God en Hij gaf me antwoorden en rust.
Mijn geestelijke leven heeft ook een enorme verandering ondergaan in de afgelopen twee jaar. Mijn relatie met God is dieper geworden en ik begrijp nu dat elke moeilijkheid, elke beproeving, eigenlijk een mogelijkheid tot groei is. God is me voortdurend aan het vormen, en hoewel het soms een pijnlijk proces is, weet ik dat het allemaal voor mijn eigen bestwil is.
Vandaag, twee jaar na mijn doop, kijk ik met een dankbaar hart terug naar de reis die ik heb gemaakt. Hoewel ik veel moeilijkheden en worstelingen heb gehad, en ik zeker weet dat er nog meer zullen volgen, weet ik dat ik niet alleen ben. God is altijd bij me, en met Zijn hulp bij elke worsteling, of het nu over zonde gaat, de moeilijkheden in het dagelijks leven, of de worsteling met geestelijke groei, ik zal het overwinnen.
Ik probeer elke dag te leven vanuit Gods leiding en ik ben dankbaar dat Hij me persoonlijk aangesproken heeft en uitgenodigd heeft bij Hem en de zijnen te horen. Ik weet dat ik nooit meer alleen zal zijn omdat God altijd bij me is en ik mijn leven kan leven als Zijn kind.
