Het verhaal van Réka Varga.
Mijn naam is Réka Varga en officieel hoor ik bij de Reformed Church, maar we gingen er alleen in de vakantie naartoe, met mijn ouders, of als ik een gedicht ging voordragen. Mijn ouders gingen niet naar het gebedshuis, maar mijn grootouders wel, en ik begon met hen mee te gaan. Dat voelde voor mij beter, ik hield van de liederen, en ook dat iedereen vrijuit over God kon praten. László Papp, onze voorganger, en Laci, hebben altijd mijn geloof versterkt, en ik voelde dat God met ons was in onze kleine gemeenschap.
Ik werd gedoopt op 27-9-2020, toen ik 15 jaar was. Maar ik was ongeveer 11 jaar toen mijn neef en ik naar een evangelisatiebijeenkomst gingen waar een van de pastors over God sprak, en daar voelde ik voor het eerst, heel dichtbij, de warmte van Jezus. Ik hield er enorm van hoe verteld werd hoe groot Gods liefde is dat zelfs ik, op de leeftijd van 11 jaar, dat begreep.
Het enige dat ik weet van deze pastor is dat hij Frigyes heet, en ik had al een tijdje niets meer van hem gehoord. God was in mijn leven gekomen vanaf een heel jonge leeftijd. Ik zat nog op de lagere school toen ik mijn leerkracht, Noémi Filep en haar man, pastor Szilárd Filep, ontmoette.
Ik herinner me dat ze op een dag de klas binnenkwamen en vertelden dat er een ‘middagschool’ zou komen. Welnu, wie wil er naar nog een andere school nadat je ’s ochtends de saaie lessen hebt gevolgd, dachten we eerst, maar we gingen toch om te kijken hoe het was. En we werden op een prettige manier teleurgesteld, want we hadden op de eerste dag een geweldige tijd en besloten allemaal dat we er elke dag naartoe wilden. We vonden het zo prettig om erheen te gaan omdat de leerkrachten erg aardig waren, ze hielpen ons met ons huiswerk, we speelden veel en kregen zelfs te eten. Maar wat ik zelf het mooiste vond was dat we elke dag iets nieuws leerden over God en we hadden allemaal een Bijbel, niet alleen met tekst maar ook met plaatjes.
De plaatjes hielpen ons om beter te begrijpen wat we lazen. Op deze manier maakte deze school het leren interessant voor ons en we gingen elke dag met iemand mee naar huis, telkens een ander kind, hardop biddend, en dat bracht ons dichter bij God, zelfs als kleine kinderen.
Jaren later, gingen we naar een ander dorp om in groep 5 te beginnen. Helaas konden we dan niet langer naar de middagschool gaan omdat we altijd laat thuiskwamen. Een paar jaar geleden verhuisden we en toen vertelde Laci dat er een gebedshuis was waar Szillárd naartoe gaat en als ik wilde, kon ik daar naartoe. Ik ging erheen en de pastor die ik had ontmoet toen ik 11 jaar was, bleek ook een van de pastors van die kerk te zijn, dus ik was erg blij dat ik hem weer kon horen, maar dat vertelde ik hem niet. Mijn ouders gingen niet met mij mee naar het gebedshuis, maar ze waren er altijd voor mij, en ze gaven me alles en ondersteunden me zoveel ze konden, dus ik ben God erg dankbaar voor hen.
Maar het is vaak wel moeilijk geweest om alleen te zijn en helaas is mijn geloof niet altijd even sterk, maar ik weet dat God altijd bij me is en op deze manier van mij houdt. Er is ondertussen veel gebeurd, ik wordt binnenkort 20 jaar, heb het diploma voortgezet onderwijs behaald en wil in de toekomst een beroep hebben waarmee ik mensen kan helpen. Op dit moment werk ik, maar volgend jaar wil ik op de universiteit beginnen.
